Κυριακή 27 Μαΐου 2012

Ιταλική επίθεση στο Skinhouse: ευτυχώς όλοι επιζώντες!

Δεν υπάρχει πραγματικά πιο κατάλληλος τίτλος για να περιγραφεί αυτό που ζήσαμε όλοι όσοι βρεθήκαμε παρόντες το περασμένο Σάββατο στο ελληνικό Skinhouse στα Τρίκαλα. Ενάντια στην οικονομική κρίση και στη μιζέρια των ημερών, μακρυά από τον αστισμό και τον αξιακό κώδικα που καλλιεργεί το πολιτικό κατεστημένο, βιώνουμε με το δικό μας τρόπο την καθημερινότητά μας, μέρος της οποίας αποτελεί η συνεύρεση με τους Συντρόφους μας, η ανταλλαγή απόψεων, η ψυχαγωγία και η διασκέδαση. Μια απάντηση επί του πρακτέου που έχει πολλούς αποδέκτες, τόσο εκείνους που μας "χόρτασαν" με τα παχιά τους λόγια, όσο και εκείνους που πιστεύουν ότι η πολιτικοποιημένη μουσική είναι ανώφελη. Κι όμως, είμαστε εδώ και παραμένουμε σε πείσμα των καιρών, γιατί το εθνικιστικό ροκ πρέπει να προχωρήσει. Πάμε λοιπόν στα της βραδυάς. Το ρίσκο όταν φιλοξενεί κανείς φαινομενικά άγνωστα γκρουπ στο ευρύ κοινό είναι αν τελικά θα σταθούν αντάξια των προσδοκιών, συνδυάζοντας τη δυναμική τους, με τη χημεία τους με το κοινό, και φυσικά όταν παίζουν στη μητρική τους γλώσσα το εγχείρημα αυτό ενέχει έναν ακόμα βαθμό δυσκολίας. Κι όμως, σίγουρα θα θυμόμαστε το χτεσινό Σάββατο για πολύ καιρό.
Ο κόσμος άρχισε να καταφτάνει από τις πρώτες απογευματινές ώρες, δημιουργώντας την συνηθισμένη ωραία οικεία ατμόσφαιρα που επικρατεί πριν από κάθε συναυλιακό γεγονός. Καλή μουσική από τον dj, βασισμένη σε ελληνικά ακούσματα, τα σχόλια για την ελληνική επικαιρότητα τα δίνουν και να παίρνουν και γενικά όμορφα πράγματα που προδιαθέτουν μια εξαιρετική βραδυά. Soundcheck στις 21.00, δίωρο κενό και στις 23.00 οι No Prisoner ανεβαίνουν στη σκηνή. Μπήκαν δυνατά, με σύμμαχο τον εξαιρετικό ήχο και από τις πρώτες κιόλας νότες έκαναν αισθητή την παρουσία τους. Με κομμάτια τόσο από το ντεμπούτο τους όσο και από το "Passi Coerenti", επιβεβαίωσαν ότι είναι μια από τις ανερχόμενες μπάντες στην ιταλική σκηνή. Punk και hardcore από τα παλιά, με τον τραγουδιστή της μπάντας να δίνει το σύνθημα και τα υπόλοιπα μέλη να προσφέρουν ένα δεμένο και άμεσο αποτέλεσμα. Οι πρώτες "μάχες" μπροστά από τη σκηνή, με καλό headbanging και mosh είχαν ήδη αρχίσει. Επικοινωνιακοί και με καλή σκηνική παρουσία, οι No Prisoner παρέδωσαν καταχειροκροτούμενοι έπειτα από 50 λεπτά και δύο encore τη σκυτάλη στους Green Arrows. Κορυφαίες τους στιγμές τα "Crisi", "Disciplina di Strada", "Epittafio", "Passi Coerenti", "Noi Stessi".



ΟΚ! Εδώ τα πράγματα αλλάζουν κάπως, έχουμε να κάνουμε με πεντάδα και το στυλ γίνεται αμιγώς hardcore, με εμφανείς αμερικάνικες επιρροές, που ξεκινούν από τον ήχο και καταλήγουν μέχρι την σκηνική παρουσία των έτερων Ιταλών από το Bolzano. Με λίγα λόγια, το στυλ που παίζουν κρίνεται τόσο επιθετικό που καλύπτει κάθε stage diver που σέβεται τον εαυτό του. Έτσι κι έγινε. Μπήκαν όπως έπρεπε με το "Τake the Courage" από το "Face the Truth", στο οποίο και γενικά στηρίχτηκαν. Χαμός στα "Paper Bullet", "Related Reactions", "You are falling", "Deceived", "One Life one Chance", "Overviewed", "Watch at my face". Απερίγραπτη η κατάσταση στις διασκευές σε Hatebreed, Terror και Agnostic Front. Το γκρουπ είχε φοβερό ήχο, απίστευτο δέσιμο και ανάλογη ενέργεια, κάτι που αποτυπώθηκε στο μιάμισης ώρας σετ τους. Στις 02.00, έπειτα από το encore στο "Gotta Go", μας αποχαιρέτησαν, για να δώσουν την πάσα στους Straightline, οι οποίοι ανέβηκαν για το γνωστό "Come Il Vento", το δικό μας "Η Επανάστασή μας".
Μια σπουδαία συναυλία, από δύο μπάντες, που δικαίωσαν με την εμφάνισή τους, τους 100 Συναγωνιστές που παραβρέθηκαν στο Skinhouse Hellas. Και οι φωτογραφίες το αποδεικνύουν περίτρανα. Μέχρι την επόμενη φορά...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου